Ο προπάππος μου ήταν άνθρωπος με επιρροή στο χωριό μας εκείνη την εποχή, όχι λόγω κάποιου τίτλου ή ρόλου, αλλά οι άνθρωποι γενικά τον έπαιρναν για αρχηγό τους. Όχι μόνο παρείχε ένα ασφαλές καταφύγιο σε αυτές τις μουσουλμανικές οικογένειες, αλλά τους έδωσε επίσης γη για να καλλιεργήσουν καλλιέργειες και οικονομική υποστήριξη για να καλύψει τις καθημερινές οικονομικές τους ανάγκες. Στο κοινοτικά φορτισμένο περιβάλλον εκείνης της εποχής, αυτό δεν πήγαινε καλά στους χωριανούς που μαζεύονταν γύρω του για να παραπονεθούν. Είχε πάρει μια απόφαση αντίθετη με τους υποστηρικτές του. Τον ρώτησαν γιατί το έκανε και εκείνος απάντησε: «Δεν ήταν δική του αλλά του θεού η απόφαση να είναι ζωντανοί! Ζητάει κάποιος από τον δικό μου ή τον θεό σου να σκοτώσει κάποιον μόνο και μόνο λόγω θρησκείας;».
Στην παραπάνω φωτογραφία που τραβήχτηκε στο Diwali ένας ηλικιωμένος rangrez Μουσουλμάνος γυναίκα χαιρετά τη μητέρα μου. Εκ πρώτης όψεως, έμοιαζε με κανονική κοινωνική ευγένεια μεταξύ των χωρικών, αλλά η σχέση μεταξύ των δύο συνδέεται με μια νήμα της χειρονομίας πολύ πίσω στο 1947 όταν η χώρα διχοτομήθηκε και η κοινωνική αρμονία μεταξύ Ινδουιστές και οι μουσουλμάνοι στην Ινδία είχαν πάρει πολύ άσχημη τροπή.
Ήταν Αύγουστος του 1947 περίπου την ώρα του χωρισμού όταν επικρατούσε άγρια οργή μεταξύ των δύο κοινότητες. Οι ομάδες που αναζητούσαν εκδίκηση τριγυρνούσαν όταν μερικές μουσουλμανικές οικογένειες στράφηκαν στο χωριό μας Siwas στην περιοχή Pali του Rajasthan στη βορειοδυτική Ινδία ελπίζοντας για ένα ασφαλές καταφύγιο. Κυνηγήθηκαν από φανατικές ομάδες, αλλά δεν ήταν υπέρ της φυγής στο Πακιστάν.
Ο προπάππος μου ήταν άνθρωπος με επιρροή στο χωριό μας εκείνη την εποχή, όχι λόγω κάποιου τίτλου ή ρόλου, αλλά οι άνθρωποι γενικά τον έπαιρναν για αρχηγό τους. Όχι μόνο παρείχε ένα ασφαλές καταφύγιο σε αυτές τις μουσουλμανικές οικογένειες, αλλά τους έδωσε επίσης γη για να καλλιεργήσουν καλλιέργειες και οικονομική υποστήριξη για να καλύψει τις καθημερινές οικονομικές τους ανάγκες. Στο κοινοτικά φορτισμένο περιβάλλον εκείνης της εποχής, αυτό δεν πήγαινε καλά στους χωριανούς που μαζεύονταν γύρω του για να παραπονεθούν. Είχε πάρει μια απόφαση αντίθετη με τους υποστηρικτές του. Τον ρώτησαν γιατί το έκανε και εκείνος απάντησε: «Δεν ήταν δική του αλλά του θεού η απόφαση να είναι ζωντανοί! Ζητάει κάποιος από τον δικό μου ή τον θεό σου να σκοτώσει κάποιον μόνο και μόνο λόγω θρησκείας;». Οι χωρικοί στάθηκαν σιωπηλοί και δέχτηκαν την κατάσταση ως θέλημα θεού.
Οι χωρικοί έχουν ζήσει αρμονικά. Η ηλικιωμένη γυναίκα της φωτογραφίας ήρθε να χαιρετήσει τη μητέρα μου αυτό το Diwali. Τη ρώτησα για την επισφαλή και κοινόχρηστη κατάσταση και πώς είχαν δραπετεύσει. Τότε ήταν παιδί, αλλά το θυμόταν έντονα ανθρώπινη χειρονομία του προπάππου μου.
***
Συγγραφέας/Συντελεστής: Abhimanyu Singh Rathore
Οι απόψεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτόν τον ιστότοπο είναι αποκλειστικά του συγγραφέα(ών) και άλλων συνεργατών, εάν υπάρχουν.
