Τα πλαστικά με βάση το πετρέλαιο είναι μη αποικοδομήσιμα και συσσωρεύονται στο περιβάλλον, ως εκ τούτου αποτελούν τεράστια περιβαλλοντική ανησυχία παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, ιδίως εν όψει του γεγονότος ότι η βιομηχανία ανακύκλωσης πλαστικών στην Ινδία δεν έχει ακόμη ριζώσει. Η κυβέρνηση απαγόρευσε πρόσφατα το πλαστικό μιας χρήσης. Αυτές οι αναφορές για την ανακάλυψη βακτηριακών στελεχών ικανών να αποικοδομούν μη αποικοδομήσιμα πλαστικά κρύβουν τεράστιες υποσχέσεις και ελπίδες.
Ερευνητές από ένα πανεπιστήμιο στο Δελχί NCR εντόπισαν ένα βακτηριακό στέλεχος στον τοπικό υγρότοπο στο Greater Noida κοντά στο Δελχί που μπορεί να υποβαθμίσει το πλαστικό [1].
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε εδώ ότι ένα άλλο πλαστικό που τρώει βακτήριο Το Ideonella sakaiensis 201-F6, ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Αυτό το βακτήριο μπορεί να αναπτυχθεί σε τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (PET) ως κύρια πηγή άνθρακα και ενέργειας και χρησιμοποιεί το ένζυμο που αφομοιώνει το PET για να υποβαθμίσει το πλαστικό [2].
Τα πλαστικά με βάση το πετρέλαιο είναι μη αποικοδομήσιμα και συσσωρεύονται στο περιβάλλον, ως εκ τούτου αποτελούν τεράστια περιβαλλοντική ανησυχία παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, ιδίως εν όψει του γεγονότος ότι η βιομηχανία ανακύκλωσης πλαστικών στην Ινδία δεν έχει ακόμη ριζώσει. Η κυβέρνηση απαγόρευσε πρόσφατα το πλαστικό μιας χρήσης. Αυτές οι αναφορές για την ανακάλυψη βακτηριακών στελεχών ικανών να αποικοδομούν μη αποικοδομήσιμα πλαστικά κρύβουν τεράστιες υποσχέσεις και ελπίδες.
Ωστόσο, μπορούν αυτές οι ανακαλύψεις να αποτελέσουν έναν τρόπο μάχης προς τα εμπρός πλαστική ρύπανση?
Τα εργαστηριακά αποτελέσματα πρέπει να αποδεικνύονται σε σχέση με την κλιμάκωση της τεχνολογίας, ώστε να μπορεί να δει το φως της δημοσιότητας για να εφαρμοστεί με πρακτική έννοια. Αυτή η επαλήθευση και η επικύρωση ενδέχεται να χρειαστούν τουλάχιστον 3-5 χρόνια για να είναι έτοιμη για τη βιομηχανία. Επιπλέον, μόλις τα βακτήρια φάνε το πλαστικό, το παραγόμενο παραπροϊόν πρέπει να είναι μη τοξικό για την υγεία του ανθρώπου και των ζώων και για το περιβάλλον. Αυτό πρέπει να επαληθευτεί και να αναλυθεί στο μέλλον. Επίσης, πρέπει να προγραμματιστεί και να διασφαλιστεί ότι η απόρριψη αυτών των παραπροϊόντων γίνεται με φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο. Αυτό θα απαιτούσε συστήματα διάθεσης βιομηχανικής κλίμακας έντασης κεφαλαίου.
Όταν αυτό συμβαίνει σε βιομηχανική κλίμακα, αυτό θα βοηθούσε στη μείωση του μη αποικοδομήσιμου πλαστικού φορτίου στη γη.
«Ενώ είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί μια διέξοδος από την πλαστική ρύπανση για να υποβαθμιστεί η συνεχώς αυξανόμενη πλαστική επιβάρυνση του περιβάλλοντος, είναι επιτακτική ανάγκη να σταματήσουμε ή να μειώσουμε τη χρήση μη αποικοδομήσιμων πλαστικών και να μεταβούμε σε βιοαποικοδομήσιμα πλαστικά, ειδικά εκείνα τα βιοπλαστικά που είναι εύκολα κομποστοποιήσιμες», δήλωσε ο μορφωμένος βιοτεχνολόγος στο Cambridge, Dr Rajeev Soni. Η χρήση φυσικών βιολογικών διεργασιών είναι ο πιο βιώσιμος και φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος τόσο για την παραγωγή όσο και για την απόρριψη πλαστικών.
Η Δρ Jasmita Gill, επιστήμονας που έχει εκπαιδευτεί στο Διεθνές Κέντρο Γενετικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας και σχετίζεται με το BIOeur, δίνει έμφαση στην αποτελεσματική χρήση των βιολογικών πόρων. Εργαζόμαστε για τη χρήση βιομάζας όπως φυτά, φρούτα και λαχανικά, υπολείμματα τροφίμων κ.λπ. ως πρώτη ύλη για τη μετατροπή τους σε βιοαποικοδομήσιμα πλαστικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην παραγωγή φιαλών πόσιμου νερού, μαχαιροπήρουνων, δίσκων, φλιτζανιών, πιάτων, τσάντα μεταφοράς κ.λπ. για οικιακούς σκοπούς. Η BIOeur, είπε ότι θα κυκλοφορήσει σύντομα αυτά τα φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα.
***
αναφορές
1. Chauhan D, et al 2018. Biofilm formation by Exiguobacterium sp. Τα DR11 και DR14 αλλάζουν τις επιφανειακές ιδιότητες του πολυστυρενίου και ξεκινούν τη βιοαποδόμηση. The Royal Society of Chemistry RSC Advances Issue 66, 2018, Issue in Progress DOI: https://doi.org/10.1039/c8ra06448b
2. Οι Harry P et al. 2018. Χαρακτηρισμός και μηχανική μιας αρωματικής πολυεστεράσης που αποικοδομεί το πλαστικό. Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών. DOI: https://doi.org/10.1073/pnas.1718804115
***
