Εγκαινιάζεται στη χώρα μια πανελλαδική καθολική κάλυψη υγείας. Για να είναι επιτυχής, απαιτείται αποτελεσματική εφαρμογή και εκτέλεση.
Οι πρωταρχικοί θεσμοί οποιασδήποτε κοινωνίας εκτελούν μια λειτουργία και τα θεμελιώδη στοιχεία καθενός από αυτά τα συστήματα είτε πρόκειται για υγεία είτε για οικονομία είναι τα ίδια. Ο βασικός σκοπός ενός συστήματος υγείας είναι να παρέχει υπηρεσίες υγείας σε όλα τα μέλη της κοινωνίας μέσω διαφόρων λειτουργιών. Οποιαδήποτε παροχή υπηρεσίας σε κάποιον είναι απλώς μια οικονομική ανταλλαγή όπου κάποιος πουλάει και κάποιος άλλος αγοράζει. Επομένως, αυτό προφανώς περιλαμβάνει ανταλλαγή χρημάτων.
Για την αποτελεσματική λειτουργία ενός συστήματος υγείας πρέπει να υπάρχει σαφήνεια για το πώς θα χρηματοδοτηθεί το σύστημα. Ένα επιτυχημένο σύστημα υγείας αποτελείται από δύο στοιχεία. Πρώτον, πώς διατίθενται τα χρήματα για τη χρηματοδότησή του και δεύτερον, όταν τα κεφάλαια είναι διαθέσιμα, πώς θα παρέχονται οι υπηρεσίες στον χρήστη.
Οι ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου έχουν δημιουργήσει ένα μοναδικό σύστημα που ταιριάζει στις ανάγκες του έθνους τους. Για παράδειγμα, η Γερμανία έχει μια κοινωνική ασφάλιση υγείας που είναι υποχρεωτική για όλους τους πολίτες. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει επινοήσει το δικό του πλαίσιο πολιτικής για ένα κράτος πρόνοιας. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετώπισε κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και έτσι ανέπτυξε ένα σύστημα πρόνοιας που παρέχει πέντε θεμελιώδεις υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες. Οι υπηρεσίες αυτές περιλαμβάνουν στέγαση, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, σύνταξη για ηλικιωμένους και παροχές για ανέργους. Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψής τους που ονομάζεται NHS (National Health Scheme), μέρος των πέντε διαστάσεων της ευημερίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, διασφαλίζει την παροχή δωρεάν υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης σε όλους τους πολίτες του, επειδή ολόκληρο το κόστος παροχής της υπηρεσίας βαρύνει την κυβέρνηση μέσω είσπραξη φόρων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν τη δυνατότητα εθελοντικής ιδιωτικής ασφάλισης υγείας στην οποία ένα ασφάλιστρο έχει σχεδιαστεί με βάση τους σχετικούς κινδύνους για την υγεία, αν και αυτή η ασφάλιση δεν είναι υποχρεωτική για τους πολίτες. Η Σιγκαπούρη έχει διαμορφώσει έναν Ιατρικό Ταμιευτήριο (MSA) που είναι ένας απαραίτητος λογαριασμός ταμιευτηρίου που πρέπει να διατηρούν όλοι και τα χρήματα από αυτόν τον λογαριασμό μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για υπηρεσίες που σχετίζονται με την υγεία.
Η πιο σημαντική πτυχή οποιουδήποτε τύπου συστήματος υγείας σε μια χώρα είναι το πώς θα διατεθούν τα χρήματα ή τα κεφάλαια για την παροχή υπηρεσιών υγείας. Πρώτον, αυτά τα κονδύλια πρέπει να είναι επαρκή για να καλύψουν ολόκληρο τον πληθυσμό. Δεύτερον, όταν αυτά τα κονδύλια είναι επαρκώς διαθέσιμα, πρέπει να χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά με μέγιστη διαφάνεια. Και οι δύο αυτές πτυχές είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθούν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς να έχει ένα παρόμοιο σύστημα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Σε μια χώρα όπως η Ινδία, δεν υπάρχει ένα ενιαίο βελτιωμένο μοντέλο για τη χρήση υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης. Ορισμένες υπηρεσίες παρέχονται δωρεάν σε κρατικά νοσοκομεία, ενώ κάποιο τμήμα πολιτών -ιδιαίτερα οι ομάδες ανώτερου και ανώτερου μεσαίου εισοδήματος- έχουν το δικό τους ασφαλιστήριο συμβόλαιο ιδιωτικής ασφάλισης που βασίζεται στον κίνδυνο υγείας για την κάλυψη των ετήσιων ιατρικών τους εξόδων. Σε ένα πολύ μικρό τμήμα της κοινωνίας παρέχεται καλή οικογενειακή κάλυψη μέσω των εργοδοτών τους.
Ωστόσο, η πλειονότητα (περίπου το 80 τοις εκατό) της χρηματοδότησης για ιατρικές δαπάνες (συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης σε εγκαταστάσεις και φάρμακα) καλύπτεται μέσω δαπανών από την τσέπη. Αυτό επιβαρύνει τεράστιο όχι μόνο τον ασθενή αλλά ολόκληρες οικογένειες. Τα χρήματα πρέπει να τακτοποιηθούν πρώτα (τις περισσότερες φορές δανείζονται και οδηγούν σε χρέη) και μετά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Το υψηλό και αυξανόμενο κόστος της καλής υγειονομικής περίθαλψης αναγκάζει τις οικογένειες να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και τις αποταμιεύσεις τους και αυτό το σενάριο σπρώχνει 60 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο στη φτώχεια. Ολόκληρο το σύστημα υγείας της Ινδίας βρίσκεται ήδη υπό σοβαρή πίεση λόγω της έλλειψης κεφαλαίων, υποδομών και ανθρώπινων πόρων.
Με αφορμή την 72η Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ινδίας, ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι ανακοίνωσε με σθένος στη δημόσια ομιλία του απευθυνόμενος στο έθνος ένα νέο πρόγραμμα υγείας για τους πολίτες σε όλη τη χώρα που ονομάζεται «Ayushman Bharat» ή Εθνική Αποστολή Προστασίας Υγείας. ο Ayushman Bharat Το πρόγραμμα στοχεύει στην παροχή ετήσιας εξασφαλισμένης υγειονομικής κάλυψης 5 Lakh INR (περίπου 16,700 GBP) σε περίπου 100 εκατομμύρια οικογένειες σε ολόκληρη τη χώρα αρχικά. Όλοι οι δικαιούχοι αυτού του προγράμματος μπορούν να επωφεληθούν από επιδόματα χωρίς μετρητά για δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη για όλη την οικογένεια από κρατικά νοσοκομεία και ιδιωτικά νοσοκομεία σε όλη τη χώρα. Τα κριτήρια επιλεξιμότητας θα βασίζονται στην τελευταία Κοινωνικο-Οικονομική Απογραφή (SECC) που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των εισοδημάτων των νοικοκυριών μελετώντας επαγγέλματα και στη συνέχεια ταξινομώντας τους κατάλληλους δικαιούχους. Αυτό έχει δημιουργήσει νέα ελπίδα για τον τομέα της υγείας στην Ινδία.
Πριν προσπαθήσουμε να επινοήσουμε ένα εθνικό σχέδιο κάλυψης υγείας για οποιοδήποτε έθνος, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ποιοι ακριβώς είναι οι κοινωνικοί και οικονομικοί καθοριστικοί παράγοντες της υγείας; Διάφορες διαστάσεις της υγείας καθορίζονται από την ηλικία, το φύλο, τους περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή, ο τρόπος ζωής λόγω της παγκοσμιοποίησης και η ταχεία αστικοποίηση στο τοπίο μιας χώρας. Ένα ισχυρό στοιχείο, ειδικά σε αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδία, είναι ο κοινωνικός καθοριστικός παράγοντας που λαμβάνει υπόψη το προσωπικό εισόδημα μιας οικογένειας και τη φτώχεια.
Οι οικονομικά σταθεροί άνθρωποι δεν υποφέρουν από διατροφικές ελλείψεις και γενικά είναι πιο επιρρεπείς μόνο σε εκφυλιστικά προβλήματα που σχετίζονται με την ηλικία. Από την άλλη πλευρά, οι φτωχοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα υγείας λόγω κακής διατροφής, υγιεινής, μη ασφαλούς πόσιμου νερού κ.λπ. Επομένως, στην Ινδία, το εισόδημα είναι ένας πολύ σημαντικός καθοριστικός παράγοντας για την υγεία. Μολυσματικές ασθένειες όπως η φυματίωση, η ελονοσία, ο δάγγειος πυρετός και η γρίπη είναι σε άνοδο. Αυτό επιδεινώνεται περαιτέρω από την αυξημένη μικροβιακή αντοχή λόγω της υπερβολικής χρήσης αντιβιοτικών. Η χώρα αντιμετωπίζει αναδυόμενα προβλήματα χρόνιων μη μεταδοτικών ασθενειών όπως ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο καρκίνος. Αυτά γίνονται η κύρια αιτία θνησιμότητας.
Ο τομέας της υγείας της Ινδίας βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο που τροφοδοτείται από κοινωνικοοικονομικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας. Έτσι, ακόμη κι αν παρέχεται κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, εάν το εισόδημά τους δεν αυξηθεί και δεν λάβουν στέγη και κοινωνική ασφάλιση, τότε υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες βελτίωσης της κατάστασης της υγείας τους. Είναι σαφές ότι η βελτίωση της κατάστασης της υγείας οποιουδήποτε ατόμου είναι ένα πολυδιάστατο πολυπαραγοντικό φαινόμενο – μια εξαρτημένη μεταβλητή που εξαρτάται από μια ποικιλία ανεξάρτητων μεταβλητών. Και, η παροχή καλής κάλυψης υγειονομικής περίθαλψης είναι μόνο μία από τις μεταβλητές. Οι άλλες μεταβλητές είναι η στέγαση, η τροφή, η εκπαίδευση, η αποχέτευση, το ασφαλές πόσιμο νερό κ.λπ. Εάν αυτές αγνοηθούν, τα προβλήματα υγείας δεν θα επιλυθούν ποτέ και η προσφερόμενη κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης δεν θα έχει πραγματικά κανένα νόημα.
Κάτω από Σχέδιο Ayushman Bharat, η συνολική δαπάνη για μια κάλυψη υγείας θα βασίζεται στο πραγματικό «ασφάλιστρο που καθορίζεται από την αγορά» όπως εφαρμόζεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Για να κατανοήσουμε πλήρως την έννοια ενός τέτοιου συστήματος σημαίνει πρώτα να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει ασφάλιση. Η ασφάλιση είναι ένας οικονομικός μηχανισμός για τη φροντίδα των κινδύνων που σχετίζονται με μια δεδομένη κατάσταση. Όταν οι ασφαλιστικές εταιρείες παρέχουν «ασφάλιση υγείας», σημαίνει απλώς ότι η εταιρεία πληρώνει για τις υπηρεσίες υγείας στα νοσοκομεία μέσω του corpus που έχουν δημιουργήσει ή έχουν λάβει από το ασφάλιστρο που δίνεται από όλους τους συνεισφέροντες.
Με πιο απλά λόγια, είναι αυτά τα ασφάλιστρα που εισπράττονται από τους συνεισφέροντες που στη συνέχεια καταβάλλονται στα νοσοκομεία από την ασφαλιστική εταιρεία. Αυτό είναι το σύστημα τρίτων πληρωτών. Η εταιρεία είναι ο πληρωτής και για να πληρώσει για τις υπηρεσίες θα πρέπει να έχει ένα επαρκές χρηματικό ποσό. Έτσι, εάν πρόκειται να παρασχεθεί κάλυψη υγείας σε έναν αριθμό ατόμων, τότε χρειάζεται x χρηματικό ποσό κάθε χρόνο και πρέπει να είναι γνωστό από πού θα προέρχονται αυτά τα κεφάλαια. Ακόμα κι αν το ποσό x οριστεί σε χαμηλό αριθμό, ας πούμε 10,000 INR ετησίως (περίπου 800 GBP), ο πληθυσμός κάτω από το όριο της φτώχειας (BPL) της Ινδίας είναι περίπου 40 crores (400 εκατομμύρια), οπότε πόσο ποσό θα χρειαστεί τότε για να καλυφθούν αυτά τα πολλά άνθρωποι κάθε χρόνο. Είναι ένας τεράστιος αριθμός!
Υπό το Ayushman Bharat, η κυβέρνηση θα πληρώνει αυτό το ποσό και θα ενεργεί ως «πληρωτής» ενώ παράλληλα θα είναι «πάροχος». Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αυξήσει τους άμεσους και έμμεσους φόρους που είναι ήδη πολύ υψηλοί για μια αναπτυσσόμενη χώρα στην Ινδία. Έτσι, τα κεφάλαια θα έρθουν τελικά στην τσέπη του λαού, αλλά η κυβέρνηση θα γίνει ο «πληρωτής». Πρέπει να είναι αρκετά σαφές ότι απαιτούνται τεράστια χρηματοδότηση για ένα έργο αυτής της κλίμακας και περισσότερη σαφήνεια ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα προκύψουν τα οικονομικά χωρίς να επιβαρύνουν τους πολίτες βαριά φορολογική επιβάρυνση.
Μια άλλη κρίσιμη πτυχή της εφαρμογής και της εκτέλεσης ενός προγράμματος υγείας είναι η διασφάλιση του σωστού είδους εργασιακής κουλτούρας, συμπεριλαμβανομένης της εμπιστοσύνης και της ειλικρίνειας και της υψηλής διαφάνειας. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ayushman Bharat είναι ο συνεργατικός και συνεργατικός φεντεραλισμός και η ευελιξία σε όλες τις 29 πολιτείες της χώρας. Οι κρατικές μονάδες υγείας, συμπεριλαμβανομένων των οίκων ευγηρίας και των νοσοκομείων, δεν μπορούν να καλύψουν πλήρως τον αυξανόμενο πληθυσμό, οι ιδιώτες παίκτες έχουν σημαντικό μερίδιο στον τομέα της υγείας της Ινδίας. Έτσι, ένα τέτοιο έργο θα απαιτήσει συνεργασία και συνεργασία μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων – ασφαλιστικών εταιρειών, παρόχων υγειονομικής περίθαλψης και τρίτων διαχειριστών από την κυβέρνηση και τον ιδιωτικό τομέα και έτσι η διασφάλιση της ομαλής υλοποίησης θα είναι ένα τεράστιο έργο.
Για να επιτευχθεί μια δίκαιη επιλογή των δικαιούχων, θα δοθούν σε όλους επιστολές με κωδικούς QR, οι οποίοι στη συνέχεια θα σαρωθούν για να εντοπιστεί η δημογραφία για να επαληθευτεί η καταλληλότητά του/της για το πρόγραμμα. Για λόγους απλότητας, οι δικαιούχοι θα πρέπει να φέρουν μόνο μια προκαθορισμένη ταυτότητα για να λάβουν τη δωρεάν θεραπεία και κανένα άλλο έγγραφο ταυτοποίησης δεν θα είναι απαραίτητο ούτε καν η κάρτα Aadhar. Μόνο η αποτελεσματική εφαρμογή και εκτέλεση ενός δωρεάν προγράμματος υγείας μπορεί να ταρακουνήσει το δημόσιο σύστημα υγείας στην Ινδία.
***
