Στην πραγματικότητα, τα μέλη του κοινού πληρώνουν για ό,τι καταναλώνουν ως είδηση όταν βλέπουν τηλεόραση ή διαβάζουν εφημερίδα. Τι σημαντική κοινωνική ευθύνη αναλαμβάνει αυτό το «τέταρτο» όργανο του κράτους υπό την ελευθερία του Τύπου! Ήρθε η ώρα να σκεφτεί ο κόσμος τι θέλει να καταναλώσει ως είδηση! Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει αυτό που λέγεται «ελευθερία του Τύπου». ο «ελεύθερος Τύπος» είναι απλώς ένα παράγωγο του δικαιώματος των ατόμων στην «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης».
Το έπος του Vikas Dubey έχει τελειώσει τώρα. ή μπορεί να μην είναι καθώς οι συνθήκες του θανάτου του είναι θέμα βαθιάς σύσκεψης στο Μέσα ενημέρωσης και δικαστικές ανακοινώσεις στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας!
Δεδομένου ότι η τέταρτη αρχή έχει το καθήκον να ενημερώνει με ειλικρίνεια το κοινό για σημαντικά γεγονότα στον δημόσιο τομέα, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, τα μεγάλα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Ινδίας δεν είχαν τίποτα αρκετά σημαντικό να παρακολουθήσουν, να σκεφτούν και να ενημερώσουν το κοινό, αλλά για το «δεύτερο δεύτερος απολογισμός των κινήσεων του κυρίου Vikas Dubey τόσο πολύ που τα ειδησεογραφικά κανάλια παρακολουθούσαν φυσικά την μεταφορά του με όχημα από το Ujjain στο Kanpur σε πραγματικό χρόνο.
Παρεμπιπτόντως, γνωρίζει κανείς έστω και το όνομα κάποιου από τα νομοταγή θύματα του Βίκας Ντούμπεϋ πόσο μάλλον για οκτώ αστυνομικούς που σκοτώθηκαν πρόσφατα από αυτόν; Η προσοχή που δίνουν τα μέσα ενημέρωσης σε αυτόν τον εγκληματία πιθανότατα θα κάνει τους οικοδόμους εθνών όπως οι βιομήχανοι, οι επιχειρηματίες, οι επιστήμονες και οι μηχανικοί κ.λπ. να αισθάνονται ανασφαλείς και κατώτεροι.
Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τα μέσα ενημέρωσης δείχνουν απλώς αυτό που θέλουν να δουν οι άνθρωποι. Αν ναι, τότε τα ΜΜΕ σίγουρα υπερέχουν ως συναρπαστικοί αφηγητές ιστοριών ή διασκεδαστές που μερικές φορές θεωρείται επίσης ότι επιδιώκουν την εξουσία πάνω σε ισχυρούς ανθρώπους και ως παράγοντες επιρροής της γνώμης που εξυπηρετούν συμφέροντα πολιτικών σε ιδεολογικές γραμμές.
Και ποιος πληρώνει για όλα αυτά που σερβίρονται ως «νέα' στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ? Δηλαδή ποιος επωμίζεται το κόστος «παραγωγής και διανομής» ό,τι φέρεται στον κόσμο ως «είδηση»;
Η απάντηση είναι οι διαφημιστές. Οι χρεώσεις διαφήμισης και προώθησης είναι η κύρια πηγή εσόδων για τα μέσα ενημέρωσης. Το κόστος των «ειδήσεων», μπορεί να μην πληρώνεται απευθείας από φόρους, αλλά εξακολουθεί να καταβάλλεται από το ευρύ κοινό όταν αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες που διαφημίζονται στο κανάλι. Οι δαπάνες διαφήμισης και προώθησης των εταιρειών προστίθενται στο κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών που πωλούν και ανακτώνται από τους καταναλωτές. Έτσι, τελικά οι άνθρωποι πληρώνουν για οτιδήποτε τους παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ ως είδηση.
Έτσι, στην πραγματικότητα, τα μέλη του κοινού πλήρωναν για ό,τι κατανάλωναν ως είδηση όταν τους έβαζαν να παρακολουθήσουν και να διαβάσουν εκδηλώσεις σχετικά με τον Βίκα Ντούμπεϊ για περίπου δύο εβδομάδες.
Τι σημαντική κοινωνική ευθύνη αναλαμβάνει αυτό το «τέταρτο» όργανο του κράτους υπό την ελευθερία του Τύπου!
Ήρθε η ώρα ο κόσμος να σκεφτεί αυτό που θέλει ως είδηση!
Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει αυτό που λέγεται «ελευθερία του Τύπου». ο «ελεύθερος Τύπος» είναι απλώς ένα παράγωγο του δικαιώματος των ατόμων στην «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης».
***
Συγγραφέας: Umesh Prasad
Οι απόψεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτόν τον ιστότοπο είναι αποκλειστικά του συγγραφέα(ών) και άλλων συνεργατών, εάν υπάρχουν.
